Miłość

Wislawa Szymborska - "Pierwsza milosc"

Mowia,
ze pierwsza miłosc najwazniejsza.
To bardzo romantyczny,
ale nie mój przypadek.

Cos miedzy nami było i nie było,
działo sie i podziało.

Nie drża mi rece,
kiedy natrafiani na drobne pamiatki
i zwitek listow przewiązanych sznurkiem
- zeby chociaż wstazeczka.

Nasze jedyne spotkanie po latach
to rozmowa dwoch krzeseł
przy zimnym stoliku.

Inne miłosci
głeboko do tej pory oddychaja we mnie.
Tej brak tchu, zeby westchnac

To piekny wiersz, ale smutny. Dotyczy wielu ludzi... Mnie równiez, lecz narazie nie mam sily o tym pisac....

Milosc, uczucie tak nierealne, tak piekne, tak nieskazitelne, tak nieziemskie... Nie pasuje do naszego szarego i smutnego swiata, w który co chwile slychac gluche wolanie o pomoc.  Jest tylko, by zadawac nam cierpienie. Jej siostra jest smierc, a  kuzynka cierpienie. Zeslana na nasz swiat by pomagac i rozswietlac..,a niszczy..  Przybiera wiele postaci.. Nigdy nie jest piekna, zawsze jest jakies "ale"... Kazdy przez nia boleje... jedni cierpia, bo jest niespelniona; drudzy, bo jest nieodwzajemniona; trzeci, bo odeszla, a jeszcze inni bo jest pelna ran i cierpienia...  Po co nam ona?.. Ci szczesliwcy, ktorzy zaznali jej w pelni i tak kiedys beda cierpiec...kiedys odejdzie wraz ze smiercia...

A moze to nasza wina? Tak idealne uczucie, nie winno byc dane takim jak my. Moze nie jestesmy jej warci? Wiec dlaczego jest?! Czemu zostala zeslana, jezeli nie moze byc pelna?   Te oczy czerwone od placzu, te buzie mokre od lez, te smutne slowa, ktore wychodza z tylu ust...

"Przyjazn daje, a milosc tylko zabiera.."